Εισαγωγικό Σημείωμα
… Σκοπός μου δεν είναι να αποτελέσει η προσπάθεια αυτή μάθημα παιδαγωγικής και ψυχολογίας, ούτε μεθοδολογία της διδακτικής πράξης. Αυτά είναι για τους σπουδαστές των παιδαγωγικών τμημάτων.

Επιθυμία μου είναι, μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα αντίδρασης των μικρών μαθητών, με απλά κατανοητά λόγια, να μπορέσουν οι γονείς να καταλάβουν, ότι το παιδί τους δεν είναι ένα άβουλο πλάσμα, αλλά μια ξεχωριστή οντότητα και μια πολυσχιδής προσωπικότητα, που χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης και προσοχής.

Το παιδί έχει ανάγκη από αγάπη και στοργή. Να του δείξουμε ότι κατανοούμε το όποιο πρόβλημά του, ασχέτως αν εμείς οι μεγάλοι το πρόβλημά του αυτό το θεωρούμε ασήμαντο. Για το παιδί μπορεί να είναι πολύ σημαντικό.

Συνήθως εμείς οι μεγάλοι, επειδή ενδεχομένως αντιμετωπίζουμε προβλήματα με τον εργοδότη μας, τον προϊστάμενό μας ή κάποιον από τον περίγυρό μας, δε σκύβουμε με κατανόηση στα προβλήματα που το απασχολούν, αλλά καμιά φορά εκτονωνόμαστε στο παιδί, αντιδρώντας βίαια πολλές φορές στις διάφορες αταξίες ή στην ανυπακοή του, ασκώντας όλη τη γονική μας εξουσία πάνω του, μιας και δε μπορούμε να ασκήσουμε καμιά άλλου είδους εξουσία σε κανέναν άλλον, προκειμένου να αποζημιωθούμε.

Ευχαριστώ το Θεό, που μου έδωσε την ευκαιρία να εισδύσω στην άβυσσο της ψυχής των παιδιών και να μπορέσω κάπως να ερμηνεύσω όσα δεν μπορούσαν να εκφραστούν.

Από τη θητεία μου στα διάφορα σχολεία της Θράκης και της Κρήτης προσπάθησα να θυμηθώ όσα περισσότερα μπορούσα. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, αφ’ ενός γιατί η μνήμη μου έχει αδυνατίσει και αφ’ ετέρου οι αναμνήσεις αυτές δεν ήταν ανώδυνες. Στην ψυχή μου μέσα βρίσκεται ένα λεύκωμα από εικόνες, μορφές αγαπημένες, υπέροχες φυσιογνωμίες, που όλα αυτά τα χρόνια μου πρόσφεραν πάρα πολλές συγκινήσεις.

Να γιατί η προσπάθεια να ξεφυλλίσω το λεύκωμα της μνήμης μου και να ξαναζήσω τα παλιά, όσα δεν είχαν ξεθωριάσει και σβηστεί ολότελα με τα χρόνια, με μαστίγωνε και με πονούσε αφάνταστα. Όμως ο άγριος ξυλοδαρμός στο δρόμο κάποιου παιδιού και από τους δύο γονείς του με έκανε να σκεφτώ ότι δεν έχω το δικαίωμα ούτε εγώ ούτε οποιοσδήποτε συναναστρέφεται με παιδιά να σιωπά. Η σιωπή στις περιπτώσεις αυτές θεωρώ ότι δεν είναι χρυσός. Είναι συνενοχή.

Η παρούσα προσπάθεια αποτελείται από δύο ενότητες. Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζονται τα γεγονότα που αναφέρονται στις αντιδράσεις των παιδιών και καταγράφονται όπως ακριβώς συνέβησαν. Όπως είναι φυσικό αλλάζουν τα ονόματα των παιδιών καθώς και τα ονόματα των σχολείων και των χωριών που έλαβαν χώρα τα περιστατικά αυτά. Προσπάθησα επίσης στην ενότητα αυτή να αποφύγω όσο μπορούσα να χρησιμοποιήσω έννοιες και όρους ψυχολογίας, όπως και να ερμηνεύσω ψυχολογικά τις συμπεριφορές των παιδιών που αναφέρονται, γιατί εκείνο που με ενδιέφερε ήταν να φανεί η διαφορετικότητα στον τρόπο σκέψης και αντίδρασης του παιδιού από αυτή του ενήλικα, ώστε οι γονείς να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Στη δεύτερη ενότητα δίνεται προτεραιότητα στον τρόπο αντιμετώπισης των αντιδράσεων και των συμπεριφορών των παιδιών για τη σωστή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη, σε ορισμένους μόνο ευαίσθητους τομείς, που έχουν να κάνουν με τις ψυχολογικές επιπτώσεις πάνω τους.

Είναι γνωστό ότι πολλά ψυχολογικά προβλήματα που παρουσιάζουν οι ενήλικες (και είναι γνωστές οι συνέπειες) έχουν τη ρίζα τους στον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν στην παιδική τους ηλικία.

Ο άνθρωπος, λέει ο Φρόυντ, είναι το προϊόν των τραυμάτων της παιδικής του ηλικίας.

Περιεχόμενα

Περιεχόμενα